Pakiet 3: 160 zł bruttoMakroelementy + mikroelementy + zapasowe formy P i K + próchnica (badanie dla celów ogrodniczych)
Zakres badania:
- pH gleby w H2O (odczyn gleby),
- Azot mineralny(N-NO3, N-NH4),
- Makroelementy (fosfor, potas, wapń, magnez, siarka, sód),
- Mikroelementy (bor, miedź, żelazo, mangan, cynk),
- Zapasowe, potencjalnie dostępne formy fosforu i potasu: autorska metoda Agro Smart Lab, która umożliwia określenie puli zapasowych, potencjalnie dostępnych form mineralnych tych pierwiastków. Dzięki zastosowaniu specjalnych mikroorganizmów, mogą być one udostępnione roślinom,
- Zawartość próchnicy.
Wiedza na temat zawartości pierwiastków dostępnych dla roślin w glebie jest kluczem do uzyskania zadowalających plonów zarówno pod względem jakościowym i ilościowym. Odpowiednie zawartości składników odżywczych są niezbędne do prawidłowego rozwoju roślin. Zarówno ich niedobór jak i nadmiar może wpłynąć negatywnie na uprawiane rośliny. Uregulowany odczyn gleby wpływa na zdolność roślin do pobierania pierwiastków z gleby, a więc zwiększa efektywność stosowanych nawozów i przyczynia się do podniesienia jakości gleby.
Korzyści z badania zawartości mikroelementów: Ich niedobór może powodować wiele negatywnych skutków - zaburza wzrost i rozwój rośliny, prowadzi do pojawiania się chorób fizjologicznych. Mikroelementy wpływają m.in. na prawidłowe pobieranie makroelementów z gleb, wygląd, kondycję i zdrowotność roślin. Określenie ich zawartości w glebie pozwoli stwierdzić czy zasobność mikroelementów jest wystarczająca, aby zapewnić roślinie odpowiednie warunki do rozwoju.
Korzyści z badania zapasowych, potencjalnie dostępnych form fosforu i potasu: Nadwyżki potasu, a w szczególności fosforu, których roślina nie pobrała w raz z plonem mogą odkładać się latami w mineralnych formach zapasowych, które niestety nie są dostępne dla roślin. Dzięki informacji o zawartości tych form w glebie można wykorzystać specjalne mikroorganizmy do uwolnienia fosforu i potasu dla roślin i dzięki temu ograniczyć nawożenie tymi składnikami.
W przypadku fosforu mowa tu o średnio i trudno rozpuszczalnych fosforanach, które tworzą się w naturalnym procesie uwsteczniania jonów fosforanowych. Proces ten powoduje obniżenie dostępnej ilości fosforu i odłożenie go w mineralnych zapasach, które przy udziale odpowiednich szczepów bakterii rozpuszczających fosforany (tzw. PSB) mogą zostać udostępnione roślinie.
W przypadku potasu mowa tu głównie o bakteriach posiadających zdolność do rozpuszczania minerałów z grupy krzemianów i glinokrzemianów posiadających w swoim składnie potas (np. ortoklaz, biotyt, muskowit) lub zawierających potas uwięziony w przestrzeniach międzywarstwowych niektórych minerałów takich jak illit. Minerały te są nośnikami potasu, który może być wykorzystany przez rośliny w bardzo niewielkim stopniu.
Korzyści z badania zawartości próchnicy w glebie: Dzięki informacji o zawartości próchnicy można dowiedzieć się jaka zawartość azotu będzie udostępniona z substancji organicznych w wyniku procesu mineralizacji. Pozwoli to na ograniczenie nawożeniem azotem.
Próchnica glebowa jest naturalną mieszaniną, bogatą w liczne związki organiczne, która powstaje w wyniku biologicznego rozkładu resztek organicznych pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Próchnicę można więc nazwać „naturalnym nawozem”. Decyduje ona o żyzności gleby, jej obecność wpływa pozytywnie na właściwą gospodarkę wodną oraz sprzyja tworzeniu się gruzełkowatej struktury podłoża, dzięki czemu optymalizuje się napowietrzenie gleby. Zawarte w próchnicy mikroorganizmy ograniczają rozwój niebezpiecznych drobnoustrojów glebowych, dzięki czemu rośliny są mniej podatne na infekcje chorobotwórcze. Dzięki swojemu ciemnemu zabarwieniu, próchnica doprowadza do bardziej intensywnego pochłaniania promieni słonecznych, co poprawia właściwości cieplne gleby (im więcej próchnicy w glebie tym szybciej nagrzewa się ona wiosną, co wydłuża okres wegetacji). Warto zatem zbadać zawartość próchnicy na własnym polu.
Jak sporządzić próbkę ogólną według wytycznych ?!
- pobrać 10-20 próbek pierwotnych (pojedynczych) równomiernie z powierzchni działki, poruszając się zygzakiem. Pojedyncze próbki z jednej działki mają reprezentować próbkę ogólną o wadze do 1 kg.
Próbka ogólna (uśredniona) powinna reprezentować obszar terenu o zbliżonych warunkach przyrodniczych (typ, rodzaj i gatunek gleby). Powierzchnia terenu przypadająca na próbę ogólną przy wyrównanej pod względem glebowym powierzchni i zbliżonym ukształtowaniu terenu powinna wynosić do 4 ha Próbki pierwotne pobiera się laską glebową z wierzchniej warstwy gleby do 20 cm
Przy indywidualnym systemie pobierania próbek dopuszcza się również pobieranie ich za pomocą innych narzędzi np. szpadla. W takim, przypadku należy odkroić szpadlem z głębokości do 20 cm pionowy płat gleby grubości 0,5 cm. Glebę z części środkowej szpadla wsypać do pudełka lub foliowego woreczka.
Próbek nie należy pobierać:
- na obrzeżach pola do 5 m,
- w miejscach po stogach i kopcach,
- w rowach, bruzdach, kretowiskach i żwirowiskach,
- w zagłębieniach i ostrych wzniesieniach terenu (w razie potrzeby z tych miejsc pobrać dodatkowe próby).
