Makroelementy, mikroelementy, zapasowe formy P i K, próchnica
Zakres badania:
- pH gleby w H2O (odczyn gleby),
- Azot mineralny(N-NO3, N-NH4),
- Makroelementy (fosfor, potas, wapń, magnez, siarka, sód),
- Mikroelementy (bor, miedź, żelazo, mangan, cynk),
- Zapasowe, potencjalnie dostępne formy fosforu i potasu: autorska metoda Agro Smart Lab, która umożliwia określenie puli zapasowych, potencjalnie dostępnych form mineralnych tych pierwiastków. Dzięki zastosowaniu specjalnych mikroorganizmów, mogą być one udostępnione roślinom,
- Zawartość próchnicy.
Cena: 209 zł brutto
Wiedza na temat zawartości pierwiastków dostępnych dla roślin w glebie jest kluczem do uzyskania zadowalających plonów zarówno pod względem jakościowym i ilościowym. Odpowiednie zawartości składników odżywczych są niezbędne do prawidłowego rozwoju roślin. Zarówno ich niedobór jak i nadmiar może wpłynąć negatywnie na uprawiane rośliny. Uregulowany odczyn gleby wpływa na zdolność roślin do pobierania pierwiastków z gleby, a więc zwiększa efektywność stosowanych nawozów i przyczynia się do podniesienia jakości gleby.
Korzyści z badania zawartości mikroelementów: Ich niedobór może powodować wiele negatywnych skutków – zaburza wzrost i rozwój rośliny, prowadzi do pojawiania się chorób fizjologicznych. Mikroelementy wpływają m.in. na prawidłowe pobieranie makroelementów z gleb, wygląd, kondycję i zdrowotność roślin. Określenie ich zawartości w glebie pozwoli stwierdzić czy zasobność mikroelementów jest wystarczająca, aby zapewnić roślinie odpowiednie warunki do rozwoju.
Korzyści z badania zapasowych, potencjalnie dostępnych form fosforu i potasu: Nadwyżki potasu, a w szczególności fosforu, których roślina nie pobrała w raz z plonem mogą odkładać się latami w mineralnych formach zapasowych, które niestety nie są dostępne dla roślin. Dzięki informacji o zawartości tych form w glebie można wykorzystać specjalne mikroorganizmy do uwolnienia fosforu i potasu dla roślin i dzięki temu ograniczyć nawożenie tymi składnikami.
W przypadku fosforu mowa tu o średnio i trudno rozpuszczalnych fosforanach, które tworzą się w naturalnym procesie uwsteczniania jonów fosforanowych. Proces ten powoduje obniżenie dostępnej ilości fosforu i odłożenie go w mineralnych zapasach, które przy udziale odpowiednich szczepów bakterii rozpuszczających fosforany (tzw. PSB) mogą zostać udostępnione roślinie.
W przypadku potasu mowa tu głównie o bakteriach posiadających zdolność do rozpuszczania minerałów z grupy krzemianów i glinokrzemianów posiadających w swoim składnie potas (np. ortoklaz, biotyt, muskowit) lub zawierających potas uwięziony w przestrzeniach międzywarstwowych niektórych minerałów takich jak illit. Minerały te są nośnikami potasu, który może być wykorzystany przez rośliny w bardzo niewielkim stopniu.
Próbek nie należy pobierać:
- na obrzeżach pola do 5 m
- w miejscach po stogach i kopcach
- w rowach, bruzdach, kretowiskach i żwirowiskach
- w zagłębieniach i ostrych wzniesieniach terenu (w razie potrzeby z tych miejsc pobrać dodatkowe próby).
- bezpośrednio po zastosowaniu nawozów mineralnych (do 3 tyg. od zastosowania)
- po nawożeniu organicznym
- oraz w okresach nadmiernej suszy lub obfitych opadów
